Hondenoppas Dylan uit Monster

Een leven zonder hond kan ik me moeilijk voorstellen. Sinds ik jong was, heeft mijn moeder me geleerd hoe ik voor onze labrador en herder moest zorgen: van hen uitlaten en laten rennen, tot voeren en er voor ze zijn bij angst of ziekte.

Twee jaar geleden helaas mijn lieve labrador Deejay moeten laten inslapen en begin dit jaar mijn trouwe Zwitserse herder Donna. Toen ik vier jaar op mezelf in Rotterdam studeerde, waren zij nét die extra reden om vaker langs mijn ouders te gaan. Met beide honden was ik immers opgegroeid.

Nu woon ik terug bij mijn ouders in Monster en brengt elke blije viervoeter buiten een lach op mijn gezicht. Door een voorste kruisband reconstructie kan ik mijn werk in de sportschool nog niet voortzetten, dus jouw hond op mijn gemakkie vergezellen en vermaken in zijn of haar eigen huis vind ik super leuk werk als alternatief!

Ik heb altijd met honden geleefd, inclusief oppashonden, en uitlaten was natuurlijk de deal als jongste zoon in een hondengezin. Gek of druk zou ik ze niet maken (tenzij ze willen spelen), maar ontspannen en geliefd wél. Bang om ze streng te corrigeren wanneer nodig ben ik niet. Ook heb ik geen angst voor andere (grote) honden en zal ik altijd rustig blijven mocht er buiten bonje ontstaan met een andere hond.

Laten we een keer kennismaken met koffie zodat ik jouw vriend of vriendin kan ontmoeten!